Rozdział 1

Nie wiem dlaczego wracam do Austrii , przecież nie mam do czego wracać , a tym bardziej do kogo. Wszystko straciłam pięć lat temu. Nie wiem co ja widziałam w tym całym piłkarzyku od siedmiu boleści. Potraktował mnie jak śmiecia , jak dziwkę i wywalił z domu i to przez niego straciłam wszystko. Teraz chcę to odzyskać wiem , że to nie będzie łatwe , ale chcę tego. Mam nadzieję , że  nie ma jakiejś laski. Jestem strasznie ciekawa jak wygląda moja córka. Czy dobrze się uczy , czy słucha się tatusia. * - Proszę zapiąć pasy , za chwilkę lądujemy * , te słowa wyrwały mnie z zamyśleń.
Gdy wylądowałam , zamówiłam taksówkę i pojechałam do mojego domku , który kupiłam rok temu. Odświeżyłam się po podróży i przebrałam w jakieś ubrania. Postanowiłam , że jeszcze dzisiaj pojadę do domu Morgensterna. Miałam nadzieję , że dalej tam mieszka , nigdzie się nie przeprowadził. Zamówiłam taksówkę i już po 30 minutach byłam na miejscu. Gdy zapłaciłam , a taksówka zniknęła za zakrętem ja dalej stałam pod domem i jak na razie nie miałam zamiaru wchodzić na ich posesję. Wiele się zmieniło , ale najbardziej moją uwagę przykuło okno. Zobaczyłam tam jakąś kobietę z Morgim i dziewczynkę. Czy była to moja córka ? Podeszłam bliżej , otworzyłam furtkę i już stałam pod drzwiami domu. Podniosłam rękę aby zapukać , ale szybko ja opuściłam. Co miałam powiedzieć ? " Cześć , nadal cię kocham wróć do mnie " i co ? Żuci mi się na szyję i powie " Wybaczam " ? Nie realne ! Zapukałam do drzwi , poczekałam chwilę i drzwi uchyliły się. W progu stał On , którego zostawiłam.
- Tak ? - zapytał.
Ja nie mogłam nic powiedzieć. Wielka gula stała mi w gardle. Gapiłam się tak na niego i wzrokiem przejechałam go od góry do dołu. Ocknęłam się kiedy do Niego przybiegła mała dziewczynka.
- Yyy .. nie pamiętasz mnie ? - zapytałam jak głupia.
- Wie pani , chyba pani pomyliła mieszkania.
- Nie. - powiedziałam stanowczo - Emily Kowalska , teraz pamiętasz ? Az tak strasznie się zmieniłam i mnie nie poznajesz ? - zapytałam oschle
- Sarcia , idź do mamusi , ja zaraz przyjdę.
A więc Sara. Zapomniałam jak własne dziecko się nazywa ...
- Przypadkiem , to ja nie jestem jej matką ?- ch i dalej robiłam się wredna.
Przestąpił próg , tak , że był na dworze i zamknął za sobą drzwi.
- Zostawiłaś nas ! - krzyknął
- Tak wiem ... - powiedziałam cicho. - Żałuję tego ... kocham cię nadal rozumiesz ? - i popatrzyłam w jego brązowe oczy. - Przepraszam - i dotknęłam jego zimnej ręki.
- Przep­rasza­nie nie znaczy nic, póki człowiek się nie zmienia - powiedział i wyrwał swoja rękę od mojej. - Zostaw mnie i moją rodzinę w spokoju rozumiesz ? Jestem szczęśliwy i nie psuj tego ! - krzyknął. - Myślisz , że udam , że nic się nie stało ?! Jesteś w błędzie !
- To ona - i swoje oczy skierowałam na okno. - Jest teraz twoją dziewczyną ? - zapytałam.
- Żoną - odpowiedział oschle i już miał wchodzić z powrotem do domu , ale zatrzymałam go.
- Thomas ... - zaczęłam już swoim normalnym , łagodnym głosem. - Kocham ciebie i Sarę , będę walczyć o  was.
On nic nie odpowiedział. Wszedł do domu i zamknął mi drzwi przed moim nosem. Zrezygnowana udałam się piechotą do domu. Płakałam , ruszyło mnie sumienie. Dlaczego kurwa nie można cofnąć czasu ? Nie można naprawić swoich błędów. Jeśli nie odzyskam Thomasa i córeczki Sary przysięgam , że zabije tego sukinsyna , tego piłkarzyka , który mnie cholernie zranił. Dla , którego zostawiłam rodzinę , pokłóciłam się z rodzicami , wyjechałam z kraju. Zostawiłam najlepszą pracę w Austrii. Teraz co jedynie czuję , to tęsknota za tym co było kiedyś ... żal i ból ...

~ *** ~

- Kto , to był ? - to było pierwsze pytanie od żony , jakie dostałem wchodząc do kuchni.

- Jakaś pani , pytała się o drogę - odpowiedziałem.

- Aha. Jakos długo się pytała.

- Musiałem wytłumaczyć dokładniej. Gdzie Sara ? - zmieniłem szybko temat. 

- Na górze , bawi się - odpowiedziała.

Poszedłem do niej. Właśnie opowiadała bajkę swojej ulubionej lalce. 

- Kochanie , trzeba będzie się umyć - powiedziałem kucając przy niej. 

- Dobrze ... Tato ... a kim była ta ładna pani ? - zapytała 

Kompletnie nie wiedziałem co mam jej odpowiedzieć. 

- A , taka jedna pani , która zapytała się o drogę - wyjaśniłem

- Trzeba było jej pomóc , wydawała się smutna.

Sara jak na 5-letnią dziewczynkę była bardzo mądra i uwielbiała pomagać ludziom. Była kochającym i grzecznym dzieckiem. Nigdy nie sprawiała problemu. Pytała się o mamę , a ja szybko zmieniałem temat. Nie miałem odwagi powiedzieć jej , że mama zostawiła ją i nigdy nie wróci. Jednak wróciła i mówi mi , że Ona mnie i ją kocha. Na pewno chce pieniędzy i tyle. Nie jestem taki głupi. 

- Chodź kochanie - i wziąłem małą na ręce. 

Poszedłem z nią do łazienki , umyłem ją i położyłem spać. Zeszedłem na dół do Emmy. Siedziała w salonie z lampką wina jak zwykle przy swoich gazetkach z kosmetykami. 

- Kotek , pojedziemy jutro na zakupy ? - zapytała i zrobiła słodkie oczka. 

- Kochanie , przecież byliśmy przed wczoraj. 

- I co z tego ? - zmieniła swój ton.

Dałem jej 300 zł , aby poszła na zakupy z Sarcią i coś jej kupiła. 

Zjadłem jeszcze kolację i odświeżyłem  się. Poszedłem do mojej i Emmy sypialni. Smacznie sobie spała. Położyłem się obok niej i próbowałem zasnąć. Niestety nie udało mi się to. Wciąż myślałem o Emily. Czego ona chciała ? Po co psuje to , co tak trudno było mi zbudować - normalną rodzinę. Po długim rozmyślaniu nawet nie zauważyłem kiedy pojawiłem się w krainie Morfeusza.

                                                                                                    

Wiem , wiem - krótki. Nic innego mi nie przychodziło do głowy , ale jedna z moich czytelniczek Kamila Dąbrowska strasznie prosiła mnie o rozdział 1 , więc specjalnie dla niej rozdział. Następny OBIECUJĘ będzie dłuższy ^^ 

Łapcie dwóch przystojniaków <33 

Miłego weekendu kochane :***