Rozdział 4

Jak zwykle wstałam o 6:00. Dzisiaj mam spotkanie z kadrą Austriaków. Jutro wyjazd , nie wiem jak sobie poradzę .. Odświeżyłam się , ubrałam w coś gustowniejszego i zjadłam z pośpiechem śniadanie. Kierowałam się piechotką na skocznię. Pogoda tego dnia była piękna , świeciło słońce i ludzie od rana chodzili uśmiechnięci .. tylko nie ja. Ja nigdy nie byłam uśmiechnięta sama z siebie. Zawsze wymuszałam uśmiech odkąd .. straciłam kogoś. Zamyślona , wpadłam na kogoś i przymrużyłam oczy wiedząc , że zaraz upadnę. Gdy wylądowałam tyłkiem na biały buch , otworzyłam oczy i ujrzałam blondynkę , która nie była raczej zachwycona  , że upadła.
- Przepraszam cię strasznie - powiedziałam.
- Nie , no wiesz możesz bardziej uważać , ale nic sie nie stało - i uśmiechnęła się do mnie.
Pomogłam nie znajomej wstać.
- Dzięki , kurczę przypominasz mi kogoś ... - powiedziała.
- A kogo ? - zapytałam zdziwiona.
- Ty przypadkiem nie pytałaś się o drogę mojego męża tydzień temu ? 
Jakiego męża ? Jaką drogę ? Ja nic z tego nie rozumiałam. Po głębszych zamyśleń zrozumiałam , że chodzi o Thomasa , a to jest jego żona ! Czyli nawet ją okłamał .. dziwne ..
- A tak , tak - uśmiechnęłam się.
- Emma Morgenstern - podała mi rękę.
Te słowa zabolały "Emma Morgenstern " , a przecież mogło być Emily Morgenstern.
- Emily Kowalska - i podałam nie chętnie dłoń.
Uśmiechnęła się do mnie. Nie wiem , ale jakoś nie darzyłam ją sympatią , ale nie ocenia się ludzi po wyglądzie ..
- To ja idę - oznajmiłam.
- Paa -i znikła za drzewem.
Przyśpieszyłam kroku , gdy spojrzałam na telefon i byłam spóźniona o całe 10 min. Po paru minutach byłam pod skocznią.  Z trudem znalazłam budynek , w którym miałam się spotkać ze skoczkami. W końcu znalazłam budynek , właśnie stałam przed drzwiami. Tam na pewno jest On ... otworzyłam drzwi i ujrzałam skoczków. Trochę nie zręcznie się czułam , jak stado skoczków wgapiło na mnie wzrok.
- Przepraszam za spóźnienie - wydukałam.
- Nic się nie stało - odpowiedział trener. Przedstawiam wam Emily Kowalską. Jest naszym nowym fotografem.
- Miło mi.
- Zostawiam was samych , za 15 minut , będe i mamy chłopcy trening - po czym wyszedł.
Stałam tak i raczej nie zamierzałam się ruszyć. Wzrokiem szukałam Jego. Stał sobie obok chłopaka , którego widziałam dzień temu w parku. Zawzięcie o czymś dyskutowali.
- Cześć , jestem Stefan Kraft ,a to - i wymieniał pokazując palcem - Andreas Kofler , Wolfgang Loitzl , Manuel Flettner , Thomas Diethart , Gregor Schlierenzauer i Thomas Morgenstern.
Na ostatnie imię i nazwisko zrobiło mi się gorąco.
- Miło mi poznać - uśmiechnęłam się i z każdym się przywitałam.
Teraz była kolej na dwóch ostatnich .. Nie wiedziałam jak mam się zachowywać więc tylko się do nich uśmiechnęłam. 
Ta treningu , chłopaki dawali z siebie wszystko , natomiast ja robiłam im zdjęcia. Kurcze nie wiedziałam , że to taka łatwa i przyjemna praca. Najwięcej zdjęć to zrobiłam chyba Thomasowi. Trening skończył się równo o 14:00. Zrobiłam jeszcze parę zdjęci skoczni i zaczęłam sprzątać swoje graty.
- Może pomóc ? - usłyszałam czyjś głos zza moich pleców.
Odwróciłam się i ujrzałam Gregora , o ile dobrze pamiętam.
- Aa , wiesz już prawie kończę , więc nie trzeba - uśmiechnęłam się lekko.
- Mówiłem , że dostaniesz tę pracę !
Kurczę , właśnie teraz przypomniałam sobie , że nawet mu nie podziękowałam , ale kultura ..
- Dziękuję ci , nawet nie wiesz ile to dla mnie znaczy. Przepraszam - powiedziałam cicho.
- Ej , nie masz za co przepraszać. A może skusisz się na kawę co ?
I w tej sytuacji nie wiedziałam kompletnie co mam zrobić. Pójść , czy nie pójść , lecz muszę mu jakoś podziękować za to co dla mnie zrobił.
- Teraz najlepiej bym poszła do domu .. pasuje ci o 18:00 ?
- To widzimy się , daj mi swój numer to wyślę ci sms jaka kawiarnia.
Podałam mu numer , pożegnałam się i kierowałam się w stronę wyjścia. Prawie wszyscy skoczkowie poszli z treningu , krzątało się tu tylko paru ochroniarzy i organizatorów. Nagle ujrzałam Jego. Stał oparty o bramę , pewnie na kogoś czekał. Ominęłam go , gdy zatrzymał mnie głos ..
- Poczekaj - powiedział.
Momentalnie się zatrzymałam. Serce waliło mi strasznie. Pomału odwróciłam się i ujrzałam Morgensterna.
- Dlaczego mi to robisz ? - zapytał.
- Ale co ja robię ? - zapytałam drżącym głosem.
- Nie udawaj , że nie wiesz Emily. Specjalnie tutaj pracujesz i jeszcze chcesz uwieść Gregora , ale ja ci tak łatwo nie pozwolę. Jest moim przyjacielem , a ty nie masz prawa do szczęścia rozumiesz !?

 Rozpłakałam się momentalnie. Strasznie bolały te słowa , a jeszcze bardziej bolało to , że usłyszałam je od osoby , która kocham tak strasznie .. Nie wiedziałam , że tak się zmienił ..  Może miał racje może nie mam prawa do szczęścia , miłości ...
- Przepraszam - powiedział łagodnie.
Pewnie teraz miał wyrzuty sumienia , ale nie , miał rację ..
- Nie , masz rację. Nie mam prawa do szczęścia , miłości ..
- Emily - zawołał.
Ja się już nie odwróciłam , tylko szłam szybkim krokiem do domu. On mnie na prawdę nie kocha , a ja głupia łudziłam się , że on mnie nadal kocha , potrzebuje ...

Jeszcze tylko godzina do spotkania z Gregorem. Szczerze , nie miałam najmniejszej ochoty iść gdziekolwiek , ale już teraz w ostatniej chwili nie odmówię. Ubrałam się w pierwsze leprze ubrania i ze smutkiem ruszyłam w stronę kawiarni. Gdy byłam na miejscu ,pchnęłam drzwi , a ciepłe powietrze momentalnie uderzyło w moje czerwone od mrozu policzki.
- Hej - przywitałam się.
- Hej.
Rozebrałam się z kurtki i usiadłam na przeciwko Austriaka.  Zamówiliśmy sobie po gorącej czekoladzie.
- Gregor , dziękuję ci bardzo , dzięki tobie pewnie siedziała bym teraz i szukała pracy ..
- Nie ma sprawy , a telefon sobie już kopiłaś , bo miałem zamiar ci kupić ..
Roześmiałam się. Tak JA się roześmiałam , ten chłopak działał na mnie pozytywnie.
- Nie , mam nowy , kochany nie przesadzajmy - i uśmiechnęłam się.
Oboje wybuchliśmy śmiechem. Kelner przyniósł nam czekoladę , która zaczęliśmy pić.
- Przyznaj sie kto najlepiej wychodzi na zdjęciach ? - zapytał Schlierenzauer.
- Emm ... wiesz .. fotogeniczny jest bardzo .. Gregor Schlierenzauer - uśmiechnęłam się.
- A znam , znam.
Miło nam się gawędziło. Kurcze teraz jakoś mi głupio , że taka dla niego byłam nie miła. Na prawde jest to bardzo fajny chłopak. Siedzieliśmy w tej kawiarni do 20:00 było już ciemno , a ja zapomniałam , że jutro o 10:00 wyjazd.
- Jezuu , zasiedziałam się ,a jutro wyjazd - powiedziałam i momentalnie wstałam z krzesła i zaczęłam ubierać  kurtkę.
 - Jedziesz z nami ?
- Tak , a co ?
- Super. Odprowadzę cię.  
Szliśmy ulicami pięknego Innsbrucka . Śnieg lekko prószył i wdawał się w klimat przedświątecznych przygotowań. Po paru minutach byliśmy pod moim domem. 
Gregor dziwnie się na mnie patrzył i nie mógł powstrzymać śmiechu.
- Co jest ? - zapytałam sama się śmiejąc.
- Jesteś cała brudna od tej czekolady - ledwo wydusił przez śmiech.
- Co ?!
Gregor wyciągnął chusteczkę z kieszeni , dotknął swoimi ciepłymi dłońmi mojej twarzy i zaczął wycierać czekoladę.
- No teraz dobrze.
- Dzięki.
Po chwili odprowadził mnie pod dom , pożegnaliśmy się i każdy udał się w swoją stronę ..

~***~

Obudziłem się , było po 6. Emma spała koło mnie smacznie. Wczoraj wróciła bardzo późno. Wstałem , zrobiłem poranne czynności i zeszedłem na dół zrobić śniadanie. Z góry ktoś schodził , po chwili ukazała się Sara.

- Cześć tatusiu - przywitała się. 

- A córciu ty już wstałaś ? 

- Tak , bo mi się już nie chce spać , mogę iść na bajki ? 

Kiwnąłem głową , a ona uradowana pobiegła do salonu. Na śniadanie zrobiłem omlety. Sara i Emma uwielbiały je.Po zjedzonym posiłku musiałem iść na trening. Jutro wyjeżdżam , szkoda było mi się rozstawać z córeczką , żoną , ale taka praca. Dowiedziałem się , że dzisiaj mamy nowego fotografa. 

Wkroczyłem właśnie na skocznię. Wszedłem do pomieszczenia , w którym mamy się spotkać. Przywitałem się z chłopakami , ale i tak cały czas gadałem z Gregorem. Nasz fotograf nieco się spóźniał więc jedno było dla nas wszystkich pewne - dziewczyna. Nagle drzwi otworzyły się i weszła do nich Ona. Bardzo się zdziwiłem .. Czyli , że Emily będzie naszym fotografem - wyśmienicie ! Widziałem jak się szczyży do Gregora. Wiedźma , ma bezczelność zarywać do mojego kumpla , o nie !

Trening jak trening , dzisiaj  było bardzo luźno , jutro lecimy do Lahti , nie chce mi się , ale muszę.

Po treningu i rozmowie z Kowalską , po której miałem ogromne wyrzuty sumienia , że tak jej powiedziałem wróciłem do domu . Od progu przywitała mnie moja kochana córeczka. Zdjąłem kurtkę i poszedłem do salonu. Siedziała tam moja żona i gdzieś się szykowała.
- Sarcia , idź pobawić się zabawkami - poprosiłem córkę.
Mała posłusznie poszła na górę.
- Emma , gdzie znowu wychodzisz ? - zapytałem.
- Do pracy - odpowiedziała oschle.
Kompletnie nie wiedziałem o co jej chodzi. Dlaczego ostatnimi czasy się tak do mnie odzywa , unika mnie ..
- O co ci znów chodzi ?! - podniosłem głos.
- Czego znowu się mnie czepiasz ?! Idę do pracy ! Czy coś w tym złego ?
- Od rana do wieczora pracujesz , przychodzisz , i dalej idziesz !
- Taka praca ! Cześć - i wyszła z domu trzaskając drzwiami.
Usiadłem na skórzanej kanapie i wziąłem głęboki oddech. Nie wiem co o tym myśleć. To wszytko jest dla mnie skomplikowane. Odkąd nie pojawiła się Emily wszystko było okay , a treaz. Jeszcze nie potrzebnie ją nakrzyczałem ..
Wieczór spędziłem z córką , a potem z telewizorem ..

~***~

Wieczór z Emily spędziłem bardzo przyjemnie. Wydaje się być fajna , miła. Ten jej uśmiech , głos i podejście do życia .. w życiu nie spotkałem takiej dziewczyny. Gregor broń się przed tym .. nie możesz tak zrobić ! To trudne ...

                                                                                                          

Witam was kochane ! Przychodzę do was z nowym rozdziałem ! Jutro nie dała bym rady dodać , a ni w niedziele , bo nie ma mnie w domu <3 Mam nadzieję , że się podoba , może jest troszkę krótszy , ale następny będzie o wiele , wiele dłuższy :D 

Buziaaki i udanego weekendu :*** ^^