Rozdział 5

To już dzisiaj razem z Austriakami jadę do Lahti. Wstałam wcześniej niż zwykle. Spakowałam jeszcze parę rzeczy i ubrałam się w coś wygodnego , ponieważ w samolocie nie jest najfajniej. Zjadłam szybciutko śniadanie , oglądnęłam poranne wiadomości i wyszłam biorąc jeszcze torebkę i ubierając kurtkę. Miejsce zbiórki miało być pod skocznią więc tam się kierowałam.Rano było bardzo zimno i teraz żałowałam , że nie ubrałam się trochę cieplej. Po 30 minutach byłam już na miejscu. Większość skoczków już była. Z oddali wypatrzyłam Gregora. Był oparty o autokar szperał coś w swoim telefonie słuchając przy tym muzyki , która wypływała z jego czarnych słuchawek. Uśmiechnęłam się pod nosem i poszłam przywitać się z trenerem. Po załatwieniu i podpisaniu jeszcze dokumentów wyszłam z malutkiego budynku i zobaczyłam , że wszyscy już siedzą w autokarze. Przyśpieszyłam kroku i po chwili weszłam po schodkach do wnętrza pojazdu razem z trenerem.Szłam sobie prawie na sam tył. Usiadłam sobie koło okna i zatopiłam się w moich myślach.

Na lotnisku byliśmy po godzinie. Wzięłam swoją walizkę i kierowałam się na odprawę. Byłam już zmęczona i najchętniej poszłabym spać.
- No hej - przywitał się ze mną z znienacka Gregor.
- O hej. Co tam ?
- Masz już bilet.
Kiwnęłam głowa i pokazałam mu małą kartkę.
- Ooo , ale fajnie siedzisz koło mnie - i głupkowato się uśmiechnął.
Odwzajemniłam uśmiech.
Siedziałam właśnie w samolocie. Z tego co mówił nam stewardesa nad ziemią Finlandii mamy być za trzy godziny .. nie jest tak źle.
- Masz aparat ? - zapytał się mnie Scheri.
- A jak myślisz ? - i dałam mu sprzęt.
- Ciekawy jestem kogo ty tu masz najwięcej .. - i z łobuziarskim uśmieszkiem zaczął przeglądać aparat.
- Umiesz się tym w ogóle obsługiwać ? - zapytałam. 
- Emm ... czekaj ... gdzie tu się włącza .. hmm .. O , mam !
- Ciszej , co za debil.
- Jednak umiem.
Roześmiałam się , oparłam głowę o okno i nawet nie wiem kiedy zasnęłam.
Obudziły mnie lekkie szturchania i łaskotania. Otworzyłam moje powieki i ujrzałam Schlierenzauera.
- Co ? - zapytałam trochę zła. 
- Zaraz lądujemy. I oddaje aparat.
Byłam bardzo ciekawa co on mi tam napstrykał. Wiedziałam ! Zrobił mi zdjęcie jak spałam.
- No co ? Tak słodko spałaś , że nie mogłem się oprzeć.
Uśmiechnęłam się i schowałam aparat. 
Właśnie nasz samolot wylądował w Lahti. Wstałam z swojego miejsca i powoli wysiadałam z z niego. Gdy byłam już w progu nie mogłam w to uwierzyć. To co zobaczyłam to tylko moja fikcja i wyobraźnia.

Niestety nie Marco Reus wysiadał również ze swojego samolotu. Od razu poczułam do niego wstręt , obrzydzenie i złość , a raczej znienawidzenie. Sama tego nie mogłam określić. Patrzyłam się tak na niego dopóki nie usłyszałam czyjegoś głosu. 

- Może pani nie blokować przejścia ? - zapytał jeden z ochroniarzy. 

- Tak , tak. 

Wzięłam swoją walizkę i poszłam w stronę naszego autokaru. Wsiadłam do niego. Reus popsuł mi cały mój dzień. Ciągle o nim myślałam .. Do hotelu dotarliśmy bez żadnych komplikacji. Poszłam się zameldować i od razu poszłam do swojego pokoju odświeżyć się. Wyszłam z łazienki i postanowiłam się rozpakować. Nagle ktoś zapukał do drzwi. Powiedziałam ciche "proszę" , a do pokoju wszedł nie kto inny jak Gregor. 

- Słucham cię ? - zaczęłam z uśmiechem chowając do szafki bluzkę. 

- Tak tylko mi się nudzi , popołudnie mamy wolne , bo dopiero jutro zaczynamy trening więc przyszedłem.

Roześmiałam się tylko. 

- Ooo , a bieliznę już schowałaś ? - zapytał się mnie chłopak i poruszył znacząco brwiami.

- Debil - skwitowałam i poszłam na chwilę do łazienki.

Gdy z niej wychodziłam zamurowało mnie. Wszystkie rzeczy z walizki miałam już rozpakowane , a Gregor właśnie chował do górnej szuflady mój ostatni stanik. 

- Pogrzało cię ?! - krzyknęłam. 

- Na dworze nie ma słońca więc nie - i uśmiechnął się - A to , to bardzo ładne - i pomachał moim stanikiem. 

Ze złością wyrwałam mu z rąk moją rzecz i schowałam do szuflady. Nie wytrzymałam i wybuchłam śmiechem.  

- Polecam ci Schlierenzauer dobrego psychiatrę. 

- A co byłaś ? 

Rzuciłam w niego poduszką i tak zaczęła się bitwa na poduszki. Nagle chłopak podskoczył jak oparzony. 

- Cholera zapomniałem o Thomasie ! -wprost wykrzyknął - Mogę go tu przyprowadzić ? 

- Idź do niego , a ja właśnie idę na kolację więc nie ma mnie w pokoju .. 

- Dobra , lecę pa - pocałował mnie w policzek i wyszedł. 

Ogarnęłam mój pokój ponieważ Austriak zrobił swoje. Zamknęłam mój pokój i podreptałam na dół do kawiarni. Zamówiłam sobie naleśniki z nutellą. Zajadałam się ze smakiem gdy przysiadł się do mnie trener. 

- Emily , mam do ciebie mała prośbę ... - zaczął. 

- Tak ? 

- Wystąpił mały błąd w rezerwacji , okazało się , że na ten sam czas jest tu zarezerwowana kadra Niemców Bundesligi i nie da się tego odwołać , więc ty będziesz mieszkać w pokoju z Schlierenzauerem i Morgensternem. Będziemy się musieli wszyscy pomieścić. 

Czy ja zawsze muszę mieć takiego pecha ?! To jakieś fatum czy coś ? Ale nic innego mi nie pozostało jak zgodzić się. Dobrze , że nie dano mi mieszkać razem z Reusem , bo tego bym już nie przeżyła. 

- Dobrze , zaraz pójdę zabrać swoje rzeczy. Dokończyłam mój posiłek i poszłam pozabierać swoje rzeczy. Przed drzwiami czekała mnie nie miła niespodzianka. 

- O cześć - przywitał się Marco. 

- Cześć - odpowiedziałam obojętnie. 

- Znowu się spotykamy. A ty już sobie znalazłaś dziesięcioro chłoptasiów , mmm nieźle się pocieszyłaś na prawdę - powiedział ironicznie.

- Odpierdol się ! 

Zabrałam jak najszybciej swoje rzeczy i miałam już wychodzić z tego przeklętego pokoju gdy znowu Jego głos. 

- Wiesz , będziesz musiała mnie widywać w dzień , w dzień przez cztery dni - i uśmiechnął się podle. 

- Wiesz jakoś mi oczy może nie zepsują się - i trzasnęłam drzwiami. 

Teraz kolejna przeszkoda, jak ja mam się pokazać u nich w pokoju ? To wszystko było jednym wielkim błędem aby mieć taką pracę. Zapukałam do drzwi , a po chwili otworzył mi Thomas.Bez przywitania , prosto z mostu powiedziałam mu o co chodzi. 

- Mam zwami mieszkać , ja wiecie jakieś rezerwacje dwie się porobiły i trener mi kazał do was przyjść - powiedziała obojętnie.

Nic nie odpowiedział tylko wpuścił  mnie do środka. Odetchnęłam z ulgą kiedy były trzy łóżka. Rozpakowałam się ponownie. Krepujące było to , że muszę mieszkać z Thomasem , ale teraz jest najlepsza pora aby o niego walczyć , bez względu na wszystko.Do pokoju wszedł właśnie Gregor. 

- Ooo kogo ja widzę , tak wszystko wiem nic nie mów , ale będzie fajnie 1 Co nie Morgi ? 

- Taa - mruknął pod nosem. 

Chociaż i to dobrze , że chociaż jeden normalnie ze mną rozmawia .. 

- To ja idę pierwszy do łazienki - oznajmił Scheri i już go nie było. 

Usiadłam sobie na moim łóżku i zgrywałam zdjęcia.
- Przepraszam - rzucił nagle Thomas.
Podniosłam nagle wzrok i wlepiłam go w niego. Nie mogłam w to uwierzyć ...
- Ale za co ?
- Za to co ci powiedziałem wczoraj pod skocznią ..
- Aaa , z tym to miałeś racje.
- Nie ! Nie miałem. Każdy zasługuje za szczęście czy miłość.
Uśmiechnęłam się do niego , ale on nie odwzajemnił uśmiechu. Przykro mi się zrobiło , ale czego można było się spodziewać ..
Siedząc sobie w łóżku pod cieplutka pierzyną zgrywałam ostatnie 30 zdjęć z treningu.  Pisząc krótką notatkę przysłuchałam się rozmowie Thomasa , a on nagle wyszedł z pokoju.
- Pewnie znowu ta jego Emma chodzi do niby pracy - powiedział do siebie Gregor.
- A o co chodzi ? - zapytałam.
- Jego żona - Emma chodzący ideał i pępek całego świata nie ma pewnie z kim zostawić Sary i znowu się kłócą - normalka.
Zainteresowało mnie to wszystko i odłożyłam laptopa i położyłam się na brzuchu , a wzrok skierowałam na Gregora.
- Długo to tak wszystko trwa ?
- Długo , a ja jej nienawidzę , ona zresztą też. Dobra nie ważne. Poczekaj włączę jakąś fajną muzykę.

  Włączył jakąś dziwną muzykę , a ja zaczęłam tańczyć , a on przyłączył się do mnie.
- Jak ty ślicznie tańczysz - powiedział.
- Ty też mi kiedyś dorównasz - i roześmiałam się.
- Hahaha , bardzo śmiesznie - i udał obrażonego.
- Kochanie , nie gniewaj się ..
- oo kochanie jak miło - i posłała mi buziaka w powietrzu.
Nagle drzwi się otworzyły i wszedł do pokoju Morgenstern i mocno trzasną drzwiami.
- Stary , bo ja drzwi nie będę odkupywał - oznajmił Gregor.
- Odwal się i wyłącz tą pieprzoną muzykę.
Spojrzałam na Schlierenzauera ,a on na mnie i koniec był naszej "zabawy". Za chwilę wszyscy poszliśmy spać. Całą noc męczyło mnie o co chodziło Morgensternowi ...

~***~

Pieprzone życie ! Emma wyjeżdża od przyszłego tygodnia na tydzień do Hiszpanii na jakiś pokaz mody. Z kim ja zostawię Sarę ?! Nie pomyślała o tym co ? Na prawdę mnie wnerwiła. Z dnia , na dzień oddalamy się ..

~***~

Jejku Emily to jest wspaniała dziewczyna. Taka wyluzowana , mądra i z sensem podchodzi do życia. Jest inna niż wszystkie. Bronię się przed uczuciem , ale chyba przegram .. Martwię się o mojego przyjaciela - Thomasa. Pewnie wyszło na moje .. ech .. nie chcę aby kolejna dziewczyna go zostawiła , ale czuje , że to jest nieuniknione ... I co będzie dalej ? 

                              "Miłość bez wzajemności zawsze jest najsilniejsza."

                                                                                                            

Bla , bla , bla - jakiś nijaki ten rozdział wam powiem .. Nie jestem z niego zadowolona .. Wena nie zrobiła swojego <3 

Mam nadzieję , że wam się podoba <3 Rozdział z dedykacja dla Adusi680 :* Twój komentarz pod ostatnim rozdziałem rozłożył mnie na łopatki <3

Buziaczki :***